تاکسونومی و تنوع گونه ای زنبورهای پارازیتویید خانواده braconidae (insecta: hymenoptera) در شمال مرکزی ایران

در این تحقیق تاکسونومی و تنوع گونه ای زنبورهای پارازیتویید خانواده braconidae در شمال مرکزی ایران (استان های البرز-تهران، قزوین، گیلان و مازندران) طی سال های 1389-1390 مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها با استفاده از تله مالیز جمع آوری شدند. برداشت و تخلیه بطری های حاوی نمونه در سال 1389 به صورت هفتگی و در سال 1390 یک هفته در میان صورت گرفت. در مجموع 5240 فرد شامل 172 گونه متعلق به 55 جنس از 18 زیرخانواده جمع آوری گردید، که از این تعداد زیرخانواده ichneutinae، 7 جنس و 73 گونه برای اولین بار از ایران گزارش می شوند و دو گونه جدید به نام های lytopylus persicus sp.nov. و mirax caspiana sp. nov. برای اولین بار برای دنیای علم توصیف گردید. کلید شناسایی در سطح زیرخانواده، جنس و گونه به همراه تصاویر ویژگی های ریخت شناسی بیرونی ارایه شد. به منظور بررسی تنوع گونه ای زنبورهای خانواده braconidae در مناطق مورد مطالعه از نرم افزار sdr استفاده شد. شاخص¬های فراوانی، تنوع، یکنواختی و غنای گونه¬ای و همچنین شاخص شباهت زیستگاهها برای 169 گونه جمع آوری شده با تله مالیز در 4 استان شمالی ایران (البرز-تهران، قزوین، گیلان و مازندران) محاسبه شد. گونه macrocentrus cingulum brischke, 1882 با فراوانی نسبی 44/37% در استان مازندران و 30/12% در استان گیلان بیشترین فراوانی و گونه lysiphlebus fabarum (marshall, 1896) و aleiodes bicolor (spinola, 1808)، به ترتیب با فراوانی نسبی 17/31% و 68/9% از استان قزوین و البرز-تهران دارای بیشترین فراوانی در بین گونه¬ها بودند. بر اساس شاخص¬های تنوع گونه¬ای آلفا، مشخص شد که استان های گیلان و البرز-تهران تنوع گونه¬ای بیشتری دارند. بر اساس مقایسه آماری شاخص¬های یکنواختی استان البرز دارای بیشترین یکنواختی و مازندران دارای کمترین یکنواختی می باشد. روش ریرفکش نشان داد که غنای گونه¬ای استان گیلان از سایر استان¬ها بیشتر است. شاخص تنوع بتا نشان داد که استان گیلان و مازندران بیشترین شباهت را به یکدیگر دارند به این معنی که نسبت گونه¬های مشترک در این دو استان از سایر استان¬ها بیشتر است و استان قزوین و مازندران کمترین شباهت و در واقع کمترین نسبت گونه¬های مشترک را در خود جای می دهند.